Dr. Nicholas Campion
3 Ağustos 2004, AFI
Başlangıç Tarihi
Not: Astrolojide, şimdilerde belgelenmesi gereken bir gelişimin parçası olmak heyecan ve merak uyandırıcı bir duygu oldu, çünkü ‘Geleneksel Uyanış’ diye tabir edilen ve tüm süreç boyunca “kendimi” üçüncü tekil şahıs olarak adlandırdığım bir çalışmada yer aldım. Aşağıda okuyacağınız makale, Robert Zoller, Robert Hand ve Lee Lehman tarafından okunmuş ve yine hepsinin katkısıyla, gerekli yorumlar ve eklemeler yapılmıştır. Amacım, geniş kapsamlı bir tarihçeyi derlemekten ziyade, bazı gelişmeleri kayda geçirmektir. Bu çalışma, benden daha fazla bilgi sahibi olabilecek herkesin katkısıyla gelişime açıktır.
1970’lerde, ‘geleneksel astroloji’ terimi, Rudhyar’ın hümanistik astrolojisi ve Liz Greene’in Jungcu astrolojisi tarafından temsil edilen dinamik formlarına karşıt olarak, Charles Carter’ın, daha geleneksel olan, psikolojik astroloji formu referans gösterilerek kullanılırdı.
1982’de, Rudhyar’ın astrolojik görüşünün sıkı bir takipçisi olan Christina Rose, insanoğlunu kozmik iplerin ucunda çaresiz kuklalar gibi gören ve dengesiz, düşmanca algılanan bir evrende durmadan çabalaması, kontrol sağlaması ve kendini savunması gerektiği görüşünü destekleyen geleneksel astrolojik düzene şiddetle karşı çıktı.( Rose 1990:16) Bu tipik görüşe örnek olarak şu ifadeleri österdi:
‘Dikkatli ol, bu hafta Uranüs Mars’ınla karşıt açı yapıyor, bu yüzden bazı kazalara açık olabilirsin.’ ‘Evet, onun Balık’ta dört gezegeni var, bu yüzden kafası çok karışık ve aşırı derecede duygusal’ ‘Yedinci evinde Satürn var bu yüzden evlilikte mutlu olamayacaksın’.
Bu geleneksel astrolojide, hem olaylar hem de psikolojik durumlar, nedensel ve belirleyici bir evrene bağlıdır.
Psikolojik astrolojiyi, karakter tanımlaması olarak gören Christina şunu da ekledi: Astrolojinin, basmakalıp karakter tanımlamaları ve olayların katı – ve – hızlı öngörüleri için kullanılmasından dolayı, bu kadim çalışmanın bizi götürebileceği daha derin anlamları ve kavrayışları maaselef kaybediyoruz. Günümüzde, su götürmez bir gerçektir ki, astrologlar, danışanlarının ihtiyaçlarını karşılamaktan uzaktır.
Rose’a göre, geleneksel astrolojinin en kötü tarafı “oldukça tekil bir aptallık karakteri”nde olmasıdır. (Rose, 1982 :16) Bu astrolojinin yorumları, ‘kesin bir kehanetten dökülerek verilen kararlardan’ daha iyi değildi. (1982:16) Onun düşüncesine göre, tam da bu görüş, astrolojinin genel olarak toplum tarafından nasıl tanındığının ve algılandığının bir yansımasıydı. Rose’a göre, son zamanlarda astrolojideki en sağlıklı gelişmelerden biri de, – hayırlı ve hayırsız yıldızlardan söz eden ve gelecekle ilgili kesin (genellikle aşırı derecede arkaik) öngörülerde bulunan geleneksel görüş ve yorumlardan, gezegenler ve Zodyak burçları tarafından sembolize edilen, tüm yaşamı biçimlendiren, her insanoğlunda mevcut olan temel prensipleri ve yaşam deneyim süreçlerini daha geniş bir perspektifte anlamaya yönelik değişimdir. ( Rose 1982:15)
Rose, bu yeni astrolojinin felsefi önemini ve bunun radikal astrolojik sonucunu anlatmaya devam etti:
“Bu görüş, birbirleriyle etkileşim halinde olan insan ve evren arasındaki aslî birlik farkındalığını arttırmıştır. Daha yakın zamanlarda kabul görmeye başlayan bir konu da, danışan, astrolog kadar, sürecin içine dahil edilmedikçe ve danışanı, haritası anlatılırken ortaya çıkan bilgiden nasıl yararlanacağıyla ilgili olası yollara yönlendirmedikçe, harita yorumunun çok da bir değerinin olmadığıdır.(Rose 1982:15)
Rose’a göre, o zaman, yeni astroloji, insanlık ve kozmos arasındaki bağlılık ilkesi üzerine kurulmuştur. İnsan evreni, aynen evrenin insanı etkilediği şekilde etkileyebilir. Burada, insanlığın rolünü tanımlamak için ortak-yaratıcı terimini kullanabiliriz. Bu birlikten, sırasıyla üç sonuç çıkar:
1. danışan, astrolog ve kozmos, bunların hepsi bir ilişki içerisindedir. (1982:15-16, 1920)
2. astrolojik danışmanlığın işlevi, ‘anlamı’ açığa çıkarmaktır. Ama -burada, Rudhyar’ın görüşlerinin radikal bir uzantısı vardır– danışana, astrolojik konfigürasyonda görülen, sadece evrenin onun için vurguladığı anlam konusunda değil, aynı zamanda danışanın da evren için nasıl bir anlam taşıdığı konusunda rehberlik edilmelidir. (1982:16)
3. amaç, eyleme geçebilmek ve bu bilgiden yararlanabilmektir. (1982:16)
Yeni astroloji akımında, zaferin kaçınılmaz olduğu hissiyatı ve bunun bir çeşit diğer astroloji öğretilerinden üstün olduğu fikri vardı, çünkü yeni astroloji Yeni Çağ’ın astrolojisiydi. Eski astroloji ölmüştü. 1975’te Stephen Arroyo’nun yazdığı gibi :
Zamanın bilinci değişmiştir ve astrologlar, 1920’lerdeki insanlara uygun olan birçok yorumlama ve uygulama metodunun, günümüzde yaşayan ve gelişen insanlara uygulanmasının yersiz olduğunu yavaş yavaş fark etmeye başladılar. ( Arroyo 1975:xi)
Daha Sonra, 198o’lerde , ‘geleneksel uyanış’ (Campion 1994:3) denilen şey başladı, ilk önce ortaçağ (özellikle saat astrolojisi) ve sonra da klasik astroloji teknikleri yeniden keşfedildi. Bu sürecin arka planı, Robert Hand tarafından aşırı modernizme tepki olarak tanımlandı. (Hand 1990:15) Bu gelişme, başka çevrelerce, post-modernizm akımının popüler kültüre yayılışının bir parçası olarak görüldü. (Campion 1994:3) Hand, tarafsız bir yaklaşım sergiledi. Bir yandan Jones ve Rudhyar’ın çalışmalarının hemen hepsini kabul ederken, diğer yandan, bu akımın, astrolojide önemli olan, özellikle geleneksel astrolojinin kesin ve titiz yöntemlerinin kaybedilmesi tehlikesiyle karşılaşılacağını biliyordu. Tek önemli konu, anlam arayışı oldu ve göreceliğin sonucu olarak, sembolik kesinlik bırakılıyordu. Hand’e göre ‘Modern astrolojinin gözden kaçırdığı nokta, eğer her şey her şey anlamına gelirse, o zaman hiçbir şey de her hangi birşey anlamına gelebilir’di. ( Hand 1990:16)
Her harekette olduğu gibi, böyle akımların da bir tarih öncesi vardır. Astrologlar uzun süre, sadece otoritelerini sağlamlaştırmak adına, astrolojinin kadim bir disiplin olduğu gerçeğine tutunmuş ve geçmişlerine sahte bir bağlılık göstermişlerdi. Ne var ki, astrologlar arasında, ne disiplinin kadim uygulamalarını, ne de kendi tarihlerinin ayrıntılarını öğrenmek için ciddi bir ilgi yoktu. Sonradan geleneksel uyanışın ana metni haline gelecek olan William Lilly’nin Christian Astrology kitabı,Zadkiel’in ondokuzuncu yüzyıl baskısında tanıtıldı ve 1951’de Margaret Hone’un A Modern Textbook of Astrology kitabındaolduğu gibi, bazı popüler metinlerde referans gösterildi, hatta daha önceden, Derek Parker 1975’te Familiar to All adlı Lilly biyografisiyle, onun hayatını modern okucuya sunmuş olmasına rağmen, buna çok az insan ilgi gösterdi. Neyse ki, yine de dikkate değer birkaç istisna çıktı. ABD’de Robet Zoller, 1973’ten beri ortaçağ astrolojisi üzerine çalışıyordu ve 1980’de “Arap Noktaları” üzerine, ‘The Lost Key To Prediction’ adlı bir kitap yayınladı. (Inner Traditions International, NY). Diğer yandan, Zoller’in hocası Zoltan Mosan, Fransız astrolog Morinus’un çalışmalarından bazı bölümleri yayınlamıştı. American Federation of Astrologers (Amerikan Astrologlar Federasyonu) (AFA), 1974’te Morinus’un Astrologia Gallica adlı kitabından bir bölümün çevirisini yayınladı. Rob Hand, Yunan astrolojisinde Zodyak burçlarını alt bölümlere ayırma metodunu anlatan ‘dodekatemoria’ üzerine bir bölümü Essays on Astrology kitabında yayınladı. (Para Research,1982) Onun bu çalışması İngiltere’de, Yunan astrolojine büyük bir ilgi uyandırdı ve 1985’te Nick Campion, Hand’i Lodge of London’da konferans vermesi için davet etti.
Bu arada İngiltere’de, Nick Campion ve Michael Baigent astroloji tarihi üzerine çalışılması gerektiğini vurguluyorlardı: 1982’de Nick, Faculty of Astrological Studies için astroloji tarihi üzerine beş haftalık bir kurs başlattı. Lodge of London ise 1984’te, günümüzde hala devam eden, astroloji tarihi seminerleri dizisini başlattı. 30-31 Mart 1984’te , Patrick Curry tarafından (İlk olarak onun ve Jacques Halbronn tarafından önerildi) Londra Üniversitesi Warburg Enstitüsü’nde dünyanın dört bir yanından akademisyenlerin bir araya geldiği ve astroloji tarihine olan ilgiyi canlandıran bir konferans düzenlendi: konferans notları, Curry’nin Astrology, Science and Society adlı kitabında yayınlandı. (Boydell Press 1987) AFA, ayrıca İngiliz astrolog Oliva Barclay (1919-2001) üzerinde ilham verici bir etkisi olan George C. Noonan’ın Classical Scientific Astrology kitabını yayınladı.
Aslında geleneksel uyanışın temelleri yirminci yüz yılın sonlarına doğru etkisini gösteren bir akım olarak, İngiltere’de, özellikle Olivia Barclay ile atılmıştır. Olivia’nın astrolojiye ilgisi 1930 civarında başlamıştı, ama 1959-60’larda Fakültede Jeff Mayo’dan ders almaya başlayana kadar, bu konuda ciddi bir çalışma yapmamıştı. Özellikle Saat astrolojisi çok ilgisini çekmiş, ama bir süre sonra Londra astroloji toplantılarına katılmayı bırakmıştı. 1978’de toplantılara tekrar katılmaya başladığında, saat astrolojisi , özellikle Astroloji Derneğinde (AA-Astrological Association), neredeyse hiç bilinmiyordu. Kendi deyimiyle,
Daha sonra fark ettim ki, Loca’da saat astrolojisiyle ilgilenen, Geoffrey Cornelius’un liderliğinde, ayrı bir grup vardı. Aynı zamanda, astrolojik görüşleri benimkine oldukça benzeyen Mike Edwards adında bir meslektaşla tanıştım; Mike’ın da, Sabit Yıldızlar konusuyla özellikle ilgili ve mantıklı konuşmalar yapan Bernard Eccles adında bir arkadaşı vardı. Bazen Mr. Davison’ın olmadığı akşamlar olurdu, ya da Mr. Davison, akşamın sadece ilk yarısında orada olurdu, ama böylece akşamın ikinci yarısını saat astrolojisi yorumlarına adamak her geçen gün daha da kolaylaşıyordu. ( Barclay 1999:2.37)
1980’de Olivia, 1647 yılında İngiliz dilinde yayınlanmış ilk astroloji ders kitabı olan, William Lilly’nin Christian Astrology kitabının ender bulunan bir kopyasını satın aldı. Ondokuzuncu yüzyılda Zadkiel tarafından düzenlenen ve yayınlanan mevcut versiyonunun, Lilly’nin orjinalinden büyük ölçüde farklılık gösterdiğini keşfetti. 1982’de Olivia, Londra’da yüz kopyadan oluşan bir baskı yaptı ve Nick Campion, onu kendi materyalini yazması konusunda cesaretlendirdi ve bunun üzerine, Astroloji Derneği’nin(AA) bülteni Transit’te, ölümüne kadar düzenlemelerini yapıp yayınladığı, saat astrolojisi üzerine bir yazı dizisi yazmaya başladı. Olivia, materyalini yayınlamakta yaşadığı zorluğu kalem alırken şunları söylüyor,
Neyse ki Nicholas Campion bana yardım etti. O zamanlar, Nicholas, Bob Dylan’a benzeyen zayıf, genç bir adamdı. Bir yolunu bulup arkadaşı, Transit’in ( AA Dergisi ) editörü Mike Harding’i A natal Astrologer’s Guide to Horary’ (Natal bir Astrologun Saat Astrolojisi Rehberliği) adlı yazı dizimi yayınlaması için ikna etti. Mayıs 1983-1985 yılları arasında, yılda dört defa yazdım. Bu makalelerim, kurslarımda verdiğim derslerin temelini oluşturdu ve çoğu kitabıma dahil edildi. (Barclay 1999:2.39)
Olivia 1985’te Lilly’nin çalışmasının kopyaları ve kendi makaleleriyle, Regulus Yayınevini ( iki aktif Astroloji Locası üyesi olan Catriona Mundle ve Clive Kavan tarafından kurulmuştur. Mundle, 1982- 1983 yıllarında, Kavan ise 1986’da komitedeydi) Chrisitian Astrology’nin aslına uygun basımını yapmaya teşvik etti. Zaten 1983’te, Başkan Geoffrey Cornelius liderliğindeki başka bir grup Loca üyesi ve sekreter Maggie Hyde, özellikle felsefi anlamda saat astrolojisinin önemli bir rol oynadığı, The Company of Astrologers adlı bir okul kurmuştu. Buna ilgi yayıldıkça, Olivia Lilly’nin metotlarını öğretmek için bir kurs açtı. ( The Qualifying Horary Practitioners course, QHP). 1986’da ABD’yi ziyaret etti ve New York’ta konferanslar verdi. Çalışmalarıyla, ABD’de birçok hevesli öğrenci kazandı. Bunlardan en dikkat çekici olanı Lee Lehman 1989’da orta çağ astrolojisi ve klasik astrolojinin modern kullanımını tartışmak üzere, geleneksel uyanışın ilk kitabı olan Essential Dignities (Temel Asaletler) adlı kitabı yayınlamıştır. (Whitford Press). (Zoller’in The Lost Key to Prediction kitabı hariç). 1982’de ve 1990’da gerçekleşen sonraki ziyaretler Lee Lehman tarafından organize edildi ve Robert Zoller’le Robert Hand, Oliva’nın gönüllü müttefikleri oldular. Sonuç olarak, içlerinde İngiltere’den Sue Ward ve Deborah Houlding ve ABD’den Lee Lehman ve Carol Wiggers’ın olduğu bir dizi aktif katılımcıyla ‘geleneksel’ astroloji (özellikle saat astrolojisi) kursları ve dergileri, Atlantik’in her iki yakasında, yaygınlaştı. Lee Lehman, bu konuda bir hayli etkili oldu, çünkü çalışmalarını, uygulamalarını, öğretilerini saat astrolojisinin ötesine taşıyarak diğer alanlara kadar genişletti ve dünyanın bir çok yerine seyahat etti. Bu arada, Atlantik boyunca bir kişisel ilişkiler ağı oluşuyordu. 1987’de Robert Zoller ve Nick Campion New York’ta tanıştılar ve Robert Nick’e, Nick’in daha sonra 1992-1993’te Astrology Quarterly Bülteni’nde (Astrological Lodge of London’nın dergisi) yayınlayacağı, Bonatti’nin savaş için astrolojik kurallar çevirisini hediye etti. Nick daha sonra, Zoller’in İngitere’deki ilk konferans ziyaretini organize etti. Nick Campion ve Lee Lehman, 1989’da Londra’da düzenlenen bir astroloji derneği araştırma konferansında, Olivia Barclay aracılığıyla tanıştılar ve aralarında gayrıresmi başlayan iş birliği 2001’den itibaren Kepler Koleji’nde orta çağ tarihi ve modern tarih dersleri vermeye başlamalarıyla bir ortaklığa dönüştü.
Amerika’nın geleneksel uyanışa gerçekten katkıda bulunması Washington’da, Nisan 1992’de düzenlenen UAC -the United Astrology Congress (Birleşik Astroloji Kongresi) ile başladı. Kongre’de Yunan ve Latin metinlerinin çevirilerine yapılan vurguyu göz önüne alırsak, bunu kısmen da olsa ‘klasik uyanış’ olarak değerlendirebiliriz. Robert Zoller, Nick Campion’a yazdığı yazıda:
Orada Robert Hand, ben, Bob Schmith, Ken Negus, Lee Lehman, Maggie Meister, Michele McKee, Ellen Black, Pat White ve şu anda isimlerini hatırlayamadığım diğerleri bir akşam yemeğinde ilk defa buluşmuştuk. (Nick Campion’la o akşam daha sonra tanıştılar.) Hepimiz eski astrolojik çalışmaları geri kazanmak için, bir çeviri gayreti içine girilmesi konusunda hem fikirdik. Rob Hand ARHAT –Association for the Retrieval of Historical Astrological Texts (Tarihi Astrolojik Metinleri Geri Kazandırma Derneği- sonradan ‘Arşivi’ olmuştur)– ismini önerdi. Kendisi, editör olacaktı. Biz de çevrilmeye değer bulduğumuz kitapların listelerini ona teslim edecektik. Rob bu listeyi arşivleyecek ve hepimiz bir araya gelip hangi metinlerin çevrileceğine ve kimin çevireceğine karar verecektik. Schmidt Yunanca çevirileri yapmayı kabul etti, ben de Latince çevirileri üstlendim.
ARHAT’ın hiçbir finansal kaynağı yoktu. Bu yüzden Robert Schmidt çevrilmiş metinlerin satışını Project Hindsight (Geri Bakış Projesi) adı altında, abonelik bazında finanse etme planıyla buna bir çözüm getirdi. (Bu adı zaten 198o’lerin sonlarında matematik tarihi üzerine bir projede ve diğer ilgili projelerde kullanmıştı.) Hand, Schmidt, Zoller Temmuz 1993’te girişimi planlamak için buluştu ve astroloji camiasına anında bir çoşku dalgası yayıldı. ‘Üç Robert’in çalışması ve klasik astrolojinin yeniden keşfi birçokları tarafından, modern astrolojide eksikliği hissedilen teknik bir kesinlik ve felsefi bir derinlik sunarak, batı astrolojisinde yeni ve ihtişamlı bir sayfanın açılışı olarak görülüyordu. Her ne kadar Amerikalı astrologlar Oliva Barclay’ı kucaklamış ve İngiliz geleneksel uyanışını benimsemede hızlı davranmış olsalar da, Amerikan klasik uyanışı İngiltere’de ilk başlarda hiç ilgi görmedi. Nick Campion AA’yı (Astroloji Derneğini) 1500 adet ARHAT broşürünü bedava göndermesi için ayarladı, ama karşılık olarak yaklaşık sekiz abonelik alındı. Liz Greene geleneksel uyanışla hiç ilgili olmamasına rağmen, girişimi desteklemek için iki abonelik satın aldı. Bir diğer istekli destekçi de Maurice McCann’dı.
ABD’de, astrolojiye (Zoller’in kitap isminden alıntıyla) ‘kayıp anahtarını’ sunan bu proje için büyük bir heves vardı. Örneklemek gerekirse, Rob Hand 1995’te Monterey’de düzenlenen Birleşik Astroloji Kongresi’nde (UAC) Helenistik astroloji üzerine bir konferans veriyordu. Organizatörler yaklaşık 30 kişinin katılacağını düşünerek, ona küçük bir oda verdiler. Yüz kişinin üzerinde bir katılım olduğunu görünce, onu daha büyük bir salona aldılar, ama yüzlerce insan bu salona da sığmayınca sonunda Rob’u kongre merkezi balo salonuna taşıdılar. (Barış İlhan’ın notu: O konferansta ben de vardım. Robert Hand önde, dinleyiciler arkada otelde koşturuldu, ama aynı şey Jungcu astrolog Karen Hamaker Zontag’ın 8. Ev konuşmasında da oldu)
Hand, Schmidt ve Zoller arasındaki ortaklık 1990’ların sonunda sona ermesine rağmen (Zoller Ağustos 1994’te, Hand 1997 İlkbaharında bıraktı) The Project Hindsight Schmidt’in yönetiminde devam etti. Schmidt’in varsayımına göre Helenistik astroloji MÖ 2. yüz yılda ya tek bir kişi ya da tek bir okul tarafından yaratılmış bir oluşumdu. Schmidt bu orijinal astrolojiyi MS 1. ve 4. yüz yıldan günümüze kadar gelen gelmiş metinleri analiz ederek tanımaya çalışıyordu. Zoller orta çağ astrolojisi üzerine uzaktan eğitim kursları vermeye devam ediyor. Hand eski metinleri tekrar yayınlayarak ve Nick Campion ve Demetra George’la birlikte Kepler Koleji’nde Antik Medeniyetlerde Astroloji üzerine bir kurs açarak ARHAT’ı yeniden canlandırdı. 2001’de Demetra George Helenistik astroloji üzerine ilk kursunu vermek üzere bir astroloji okuluna -Joyce Jensen Astroloji Enstitüsü’ne davet edildi. Bu kursu daha sonra Kepler Koleji’nde de verdi.
Astrologların geçmişlerine olan ilgisinde iki ayrı motivasyonu fark edebiliriz.
1. öncelikle astrolojik bir proje: modern astrolojideki zayıflıkları telafi edebileceği anlayışına dayanarak kaybolmuş astrolojik tekniklerin yeniden keşfi.
2. öncelikle tarihi bir proje: hem astrolojinin şimdiki durumunu hem de batının entellektüel kökenindeki yerini daha iyi anlamak için astroloji geçmişinin yeniden keşfi.
1985/86’dan 1996/97’ye kadar olan 10 yılı aşkın bu sürede, ‘geleneksel uyanışın’ Amerikan ve İngiliz astrolojisinde belirgin bir rol oynadığı açıktır. Bu uyanış iki aşamaya ayrılabilir : ilki 1985’te Regulus Yayınevi’nin Christian Astrology’yi basmasıyla başladı. İkincisi –klasik uyanış olarak da adlandırılabilir– 1992’de Hand-Zoller-Schmidt’in ortaklığıyla The Project Hindsight adı altında başladı ve 1997 gibi üç ortağın yollarını ayırması sonucu sona erdi. Uyanışın etkisi ve yapılan tüm çalışmalar hala günümüzde yararını ve önemini sürdürüyor. Öyle ki, birçok uygulayıcı ve astroloji öğretmeni, 17. yüz yıldan beri, hatta 5. yüz yılda Batıda Yunan metinlerinin kayboluşundan beri unutulmuş bir dizi klasik ve orta çağa ait teknikleri keşfedip kullanmaya başladı. İngiltere’de Olivia Barcley’in girişimiyle yayılan kurslar ve yayınlar ve ABD’deki Hand- Zoller-Schmidt ortaklığının -şu an ayrı çalışıyor olsalar da- etkileri hâlâ sürmektedir.
Ekler
Campion, Nicholas, Editorial, The Astrological Journal, January/February 1994, Vol. 36, no 1, p. 3.
Not: Aşağıdaki yazı, benim 1994’te geleneksel uyanışı ilk kez tarihi bir içeriğe sokma teşebbüsümü simgeliyor.
Bu gelişmelerden ne öğreniyoruz? İlk olarak, bu gelişmeler gösteriyor ki, astroloji devamlı değişen ve toplumun diğer alanlarındaki gelişmelerle yakından bağlantısı olan hareket halinde bir şölendir. Geleneksel uyanışın gerçekleştiği dönemde, İngiltere’nin geçmişinin, miras endüstrisi halinde yeniden paketlenip sunulması ya da süpermarket ve petrol istasyonlarının Tudor kır evleri gibi yeniden dizayn edilmesi bir tesadüf olabilir mi? Tabi ki olamaz. Tüm bunlar, bir gelecek yoktur , modernizm son bulmuştur ve ileriye giden tek yol geçmişi yeniden değerlendirmektir anlamına gelen –benim belirsiz bir terim olarak nitelendireceğim- Post-modernizmin bakış açılarını yansıtır.
Seksenlerin başlarında, henüz geleneksel astroloji emekleme dönemindeyken, bazı astrologlar geleneksel olan her şey (orta çağ ya da klasik) iyidir; psikolojik (modern) astroloji, astroloji bile değildir diyen ideolojik bir hiyerarşi yaratmışlardı. Aslında üstünkörü bir astroloji tarihi bilgisi bile, ‘geleneksel’ teriminin modern kullanımının zaten ‘modern’ olduğunu ortaya koyar. Hiçbir astroloji dalı, ‘geleneksel’ başlığına birbirinden farklı bir iddiayla yaklaşmıyor. Problem ise, ‘geleneksel’ teriminin şimdilerde belirli bir modern uygulama tekniğini orta çağ metinleri üzerinde göstermek anlamında kullanılmasıdır, oysaki tüm modern astrolojik uygulamalar belirli bir öğretim geleneğini takip eder. Örneğin; Michel Gauguelin ve John Addey, kesin matematik metotlarıyla Johannes Kepler’den Pythagoras’a kadar giden bir geleneği takip ederken, Alan Leo, Dane Rudhyar ve Liz Greene’in dinamik ve gelişim odaklı astrolojisi entelektüel köklerini Marsilio Ficino’nun Rönesans felsefesinde ve Plato’nun Yunan felsefesinde buldu. Buna ek olarak, 20. yüzyılda yapılan hem felsefi hem de teknik bir dizi değişikliği destekleyen Alice Bailey ve Huberların takipçilerinden, Uranyen sistemin savunucularına kadar bir çok destekçinin, popüler ‘Margaret Hone’ tarzı astrologları, sıkça geleneksel astrologlar diye nitelendirdiklerini görürüz. Buradaki önemli nokta şudur: Her hangi bir astroloji dalının tarihi bazda, diğer bir astroloji dalından üstün olduğu önermesi artık doğrulanamaz bir önermedir. Astroloji tarihinin araştırılması, bu yüzden, modern karmaşaya bir içerik kazandırarak ve farklı görüşlerdeki astrologlar arasında tolerans sağlayarak yararlı ve pratik bir amaca ulaşıyor.
Türkçesi: Gözde Kara
Teşekkür
Rob Hand, Lee Lehman ve Robert Zoller’den bu makalem için bazı yorumlar aldım. Robert Schmidt’e bir kopya gönderdim ama her hangi bir yorum almadım.
Bibliyografya
Arroyo, Stephen, Astrology, Psychology and the Four Elements: An Energy Approach to Astrology and Its Use in the Counselling Arts, Davis CA: CRCS Publications 1975.
Barclay, Olivia, ‘Memoirs of a Horary Astrology’, Astrology Quarterly, ‘Chapter 1′, Vol. 69 no 1, Winter 1998/1999, pp. 6-11; ‘Chapter 2′, Vol. 69 no 3, Summer 1999, pp. 36-44; ‘Chapter 3′, Vol. 69 no 4, Autumn 1999, pp. 23-28; ‘Chapter 4′, Vol. 70 no 1, Winter 1999/2000, pp 42-50.
Campion, Nicholas, Editorial, The Astrological Journal, January/February 1994, Vol. 36, no 1, pp 1-5.
Hand, Robert, ‘Foreword’ in Barclay, Horary Astrology Rediscovered, West Chester PA: Whitford Press, 1990, pp 13-18
Rose, Christina, Astrological Counselling: A basic guide to astrological themes in person to person relationships, Wellingborough: Aquarian Press 1982.
© Dr. Nicholas Campion, 2003. Tüm Hakları Saklıdır.
Yazar ve gazeteci Nicholas Campion Bristol’da yaşıyor. Cambridge, Queen’s Koleji’nde Tarih, Londra Ekonomi Okulu’nda (London School of Economics) Uluslararası İlişkiler ve Londra’da Doğu ve Afrika Çalışmaları Okul’unda ( The School of Oriental and African Studies) Tarih ve Siyaset okudu. 1994’ten 1999’a kadar İngiltere Astroloji Derneği’nin (Astrological Association of Great Britain) başkanıydı ve hala kurulun aktif bir üyesidir. 1980 yılından beri astroloji öğretmektedir. İlk önce Londra Camden Enstitüsü’nde sonra Astrolojik Çalışmalar Fakültesi ve Psikolojik Astroloji Merkezi’nde ve son zamanlarda ise Washington, Seattle’da Kepler Koleji’nde dersler vermektedir. Ayrıca İngiltere, Birleşik Devletler, Fransa, İspanya, Almanya, İsviçre, Danimarka, Yeni Zelanda, Avustralya ve Rusya’da bir çok astroloji, astronomi ve edebiyat çevrelerine dersler verdi. 1994’te Teknik Mükemmellik üzerine Marc Edmund Jones ödülünü, 1994 Prix George Antares ve Profesyonel İmaj üzerine 1999 Spica ödülünü aldı. Culture ve Kozmos (Kültür ve Kozmos) dergisinin editörüdür: A Journal of the History of Astrology ve Cultural Astronomy. Nicholas Campion’ın diğer kitapları : An Introduction to the History of Astrology, Mundane Astrology (Charles Harvey ve Michael Baigent ile),The Practical Astrologer, The Book of World Horoscopes (1987), The New Astrology: The Science and Art of the Stars (Steve Eddy ile), The Great Year, Zodiac: Enhancing Your Life with the Stars, and The Ultimate Astrologer. Astrology, History, and Apocalypse -CPA Press tarafından yayınlanmıştır. Web sitesi : www.nickcampion.com
Nick Campion günümüzde İngiltere’de the University of Wales Trinity Saint David’de Kültürel Astroloji ve Astronomi kursu direktörüdür.
